پرسپولیس بدون امیری و بیرانوند چقدر زشت می‌شود؟

صادق محرمی روی کول بیرانوند از هواداران پرسپولیس">پرسپولیس خداحافظی کرد. محسن مسلمان در اینستاگرام از پرسپولیس رفت و فرشاد احمدزاده هم بعد از کلی معطلی بالاخره از این تیم جدا شد. هر سه نفر جزو نیروهای اصلی پرسپولیس طی دو فصل گذشته بودند اما با وجود محرومیت‌ها جدایی آنها هواداران پرسپولیس را آنطور که باید نگران نکرد چرا که همزمان باشگاه پرسپولیس خریدهای نسبتا قابلی انجام داد که البته فقط از نیم فصل دوم تیم برانکو را همراهی خواهند کرد. حتی این اتفاق نیز هواداران پرسپولیس را نگران نکرد که با تیم تضعیف شده فصل قبل چگونه می‌خواهند در ادامه مسابقات لیگ قهرمانان و البته نیم فصل اول لیگ به اهداف خود برسند اما حالا و در یک هفته‌ای که رو به پایانش هستیم اخباری به گوش می‌رسد که بالاخره می‌تواند هواداران پرسپولیس را نگران کند.

داستان جدایی وحید امیری و علیرضا بیرانوند درست بعد از پایان جام جهانی کلید خورد و هنوز هیچ کس نمی‌تواند به صراحت بگوید این دو لرستانی موفق تیم ملی از پرسپولیس جدا خواهند شد یا در این تیم می‌مانند. اگر بخواهیم فهرست بازیکنان برتر تیم ملی در جام جهانی اخیر را مرور کنیم حتما دو ملی‌پوش پرسپولیس جایی بالاهای آن فهرست خواهند داشت و حتی اگر تعصب پرسپولیسی را هم مد نظر قرار ندهیم، می‌توانیم بگوییم هر دو سهمیه قرمز در تیم کی‌روش جزو سه چهره برتر تیم ملی در این مسابقات بودند.
هر چند در همان زمان و با توجه به سن و سال امیری هواداران پرسپولیس نگران پیشنهادهای اغوا کننده از اروپا به امیری نبودند اما وحید در روسیه آنقدر خوب بود که حالا پیشنهاد اروپایی دارد. امیری 30 ساله پیشنهاد اروپایی دارد و عقل سلیم می‌گوید اگر به این پیشنهاد پشت کند به بخت فوتبالی خودش لگد زده است. از طرفی او آنقدر ماخوذ به حیا و محجوب است که نمی‌خواهد دل هواداران پرسپولیس را بشکند و تیم محروم برانکو را تنها بگذارد. با این حال شاید از صحبت‌های اخیر او اینطور بربیاید که احتمال جدایی‌اش بیشتر از ماندنش خواهد بود. کافی است به جملاتی که امیری در مصاحبه اخیرش به کار برده دقت کنید تا متوجه شوید او در عین سادگی در حال چیدن مقدمات جدایی است و البته به هیچ وجه نمی‌خواهد هواداران پرسپولیس را آزرده خاطر کند.
داستان بیرانوند اما متفاوت است. شاید اگر بیرانوند می‌دانست که در جام جهانی پنالتی رونالدو را مهار می‌کند و در سه بازی دو گل خواهد خورد که یکی از آنها اتفاقی بوده هیچ وقت با پرسپولیس تا 1400 تمدید نمی‌کرد که حالا اسیر تعهداتش باشد. بیرانوند برعکس امیری با پرسپولیس قرارداد دارد و برانکو هم تایید کرده که باشگاه حتما این دروازه‌بان را نگه دارد اما حالا گلر شماره یک تیم ملی و پرسپولیس در ترکیه است و احتمال جدایی او با تمام آرامشی که به هواداران می‌دهد وجود دارد. این مساله وقتی نگران کننده می‌شود که اگر تیم متمولی خواهان بیرانوند شود حاضر خواهد شد مبلغ سنگین درخواستی باشگاه پرسپولیس برای صدور رضایتنامه گلر ملی‌پوشش را بپردازد و هیچ بعید نیست گرشاسبی که همواره از تعدد شاکیان و طلبکاران نالیده برای حل بخشی از مشکلات مالی باشگاه از قید این ستاره هم بگذرد.
اگر از جزییات رفتن یا ماندن این دو ملی‌پوش و ستاره پرسپولیس عبور کنیم و احتمال جدایی آنها را جدی‌تر در نظر بگیریم باید این سوال را به صورت جدی مطرح کنیم که پرسپولیس 97 بدون امیری و بیرانوند چقدر زشت‌تر است؟ حتما در اینکه تیم برانکو بدون این دو مهره قابل زشت‌تر می‌شود تردیدی ندارید اما سوال اینجاست که چقدر زشت تر؟ آیا تصور کردن تیمی که بدون بیرانوند و امیری – دو ستون استوارش در قهرمانی‌های اخیر – دنبال جمع‌آوری بیشترین امتیازات از نیم فصل اول لیگ است و همزمان دنبال راهی برای شکست الدحیل می‌گردد، راحت خواهد بود؟
بیرانوند گلر مورد اعتماد برانکوست و پروفسور اندک اشتباهات این دروازه‌بان را همواره به او بخشیده و به توانایی‌هایش اطمینان و اعتماد کامل دارد. برانکو بعد از باخت پرگل به تیم هشتم اسلوونی بیشتر از قبل یاد بیرانوند افتاد و همان زمان بود که از باشگاه خواست هر طور شده «بیرو» را حفظ کنند. واقعیت این است که رادوشوویچ دروازه‌بان بدی نیست و کیفیت او با رقم قراردادش تناسب دارد اما شاید در بازی‌های بزرگ و در طول یک مسیر پرتنش و پر دست‌انداز که تیم و کادر فنی‌اش قهرمانی در لیگ برتر و موفقیت در لیگ قهرمانان را هدفگذاری کرده است به کار برانکو نمی‌آید. حتی برانکو و پانادیچ که هموطنان رادو هستند به خوبی و بدون در نظر گرفتن تعصبات شان به کرواسی و فوتبالش به این موضوع واقفند و هیچ وقت نگفته‌اند اگر بیرانوند برود دغدغه‌ای در پست دروازه‌بان نخواهند داشت.
موضوع دوم مساله جدایی وحید امیری است؛ فوتبالیستی که در دو قهرمانی پرسپولیسی نقش پررنگی داشته و بدون در نظر گرفتن پوئن مثبت خصوصیات اخلاقی‌اش می‌توان گفت یکی از سه بازیکن برتر تیمش در دو فصل قبل بوده است. امیری حتی در روزهایی که نیمکت پرسپولیس پر بود از وینگرهای تکنیکی و گلزن، مهم‌ترین گزینه برانکو بود و بالاترین کیفیت را جز در معدود موارد ارائه کرد پس حالا که پرسپولیس از محرومیت رنج می‌برد مهره‌ای بدون جانشین به نظر می‌رسد. برانکو احتمالا مجبور خواهد شد بدون امیری و احمدزاده از عالیشاه و رسن در کناره‌ها استفاده کند که ظاهرا ترکیب خوبی به نظر می‌رسد اما این دو بازیکن هر چقدر هم که خوب باشند شاید نتوانند قابلیت‌های وحید را بروز دهند. مثلا این نگرانی در مورد عالیشاه وجود دارد که او بعد از یک فصل بیرون ماندن خیلی دیر به کیفیت مد نظر برانکو و هواداران برسد یا بشار در کناره‌ها و سیستم مد نظر برانکو کارایی لازم را نداشته باشد. با این حال اینکه می‌دانیم ترابی با قول جدایی امیری به پرسپولیس آمده اطمینان می‌کنیم شماره 11 سرخ‌ها دوام زیادی در این تیم نخواهد داشت اما اگر این جدایی نیم فصل جلو بیفتد و در همین تابستان محقق شود پرسپولیس خیلی سخت می‌تواند خلأ ناشی از کمبود او را برطرف کند.